Om tot nieuwe inzichten te komen, kan gebruik worden gemaakt van co-creatie. Co-creatie is een activiteit waarbij twee of meer personen samen creatief denken om meer te weten te komen over hun behoeften en belangen. Omdat de gebruiker de expert is van hun eigen ervaringen, willen we hier inzichten uit halen; dit kan door middel van context mapping met de onderzoeksvraag:
"Hoe ervaren en beoordelen gebruikers de beleving van de omgevingsfactoren wanneer zij buiten lopen?"
Theorie: Context mapping
Je haalt samen met de gebruikers - door praten, doen en maken - diepere ervaringen, waarden en kennis naar boven. Door eerst deze ervaringen te koppelen uit het heden en verleden, en dat door te trekken naar de toekomst hebben zij de handvatten en de woorden om deze ervaring zelf vorm te geven zoals zij prettig vinden (op basis van de Path of Expression). Door gedurende de sessie in te zoomen op de kennis die we naar boven willen krijgen, bewegen we langzaam van de scope van het project naar de focus van de sessie.
the Path of Expression
Context mapping gaat volgens deze drie onderdelen (opwarmen, co-creatie, ideation). Door participanten middels the path of expression van denken te laten werken, kun je via opgehaalde kennis uit het heden en verleden creatieve ideeën voor de toekomst vormen.
Scope en Focus
We hebben een focus nodig, de vraag waarop we antwoord willen krijgen met deze test. Het is echter lastig voor de gebruikers om hier direct antwoord op te geven, dus begin je vanuit de omgeving van de casus of een onderdeel daarvan.
Scope
De scope van deze co-creatie-sessie is:
"Hoe beleven mensen hun wijk als ze buiten lopen?"
Focus
De ideation die de participanten gaan uitvoeren resulteert in de vraag:
"Welke omgevingsfactoren vinden mensen het belangrijkst voor een prettige (loop-)omgeving?"
Uitvoer: Co-creatie
Opwarmen
Tijdens een simpele PRAAT- (of in grote groepen een invul-)opdracht, gericht op heden, maken we de gebruikers bewust van de belangrijke facetten en factoren van de casus. Dit houdt de drempel laag om mee te doen.
Hierbij hadden we een vragenlijst opgesteld waarop participanten aan konden geven hoe belangrijk ze onze 10 bepaalde omgevingsfactoren vinden.
Co-creatie
Tijdens het co-creatie-deel van de sessie laten we de participanten dingen DOEN.
We printen een aantal aangezichten van straten van het Spijkerkwartier uit. Hierbij vragen wij, gericht op de 10 factoren, wat gebruikers opvalt. Deze punten wilden we ze op post-its laten schrijven. Aangezien de groep zo groot was en er een sterke presentatie 'zend-sfeer' hing, besloten we onderstaande beelden op het grote scherm te laten zien, waarna we vroegen wat ze van de straten vonden. Hierdoor ontstonden interessante vragen en discussies, waar ik uiteraard dankbaar gebruik van maakte door gesprekken richting de factoren te trekken en verdiepende vragen te stellen.
Ideation
In de laatste fase vragen wij de gebruikers hun fantasie te gebruiken. Ze zijn nu bekend met de termen, hebben een mening gevormd over wat ze prettig en niet prettig vinden. Nu is het tijd voor ze om iets te MAKEN.
Op een simpele lijntekening van een onherkenbare straat in Spijkerkwartier gaan ze met kleurstiften, potloden, etc. aan de slag om hun belangrijke gedachten, wensen en behoeften vorm te geven.
Afsluiting
Resultaat: wat vonden de participanten belangrijk?
Vragenlijst over hun wijksituatie
Er wordt veel waarde gehecht aan:
- Bereik: Samenhangend netwerk van looproutes
- Verbinding: Goede looproutes naar openbaar vervoer
- Veiligheid: Oversteekplaatsen
Factoren benoemen op afbeeldingen van straten
De straten waren express gekozen als zeer verschillende straten. Hierbij focusten de participanten vooral op de volgende onderwerpen:
- Spijkerstraat: Gezellig door de etalages, maar krap. Daardoor verminderde veiligheid voor voetgangers. Vermoedelijk erg warm in de zomer en een hel bij hooikoorts.
- Kastanjelaan: veel groen, ruimtelijk en modern. Voor de een een pre, voor de ander saai en minder levendig. Breed voetpad, dus aangenaam en ruim lopen.
- Boekhorstenstraat: lelijk door graffiti en rommel. Grijs, weinig groen. Geen duidelijk looppad en veel obstakels langs de weg. Niet uitnodigend.
Wat als ze zelf een straat mochten ontwerpen?
Ik zie:
- Groen: Bomen, bankjes, bloemen, struiken
- Weg van het alledaagse: Sierlijke, ouderwetse straatlantaarn. Waterweg met gondel in plaats van weg,
- Gezelligheid: terrasjes, zonnige lucht
Conclusie
Uit de opwarming bleek dat mensen een loopnetwerk, openbaar vervoer en oversteekplaatsen belangrijk vinden. Als ze echter zelf een straat mogen invullen, dan richten zij zich op groen, opgeruimd en focus op verkeer die zich ontwikkeld rondom de voetgangers. Dit geeft ook ruimte voor gezelligheid in de vorm van perkjes en terrassen, waar ook veel waarde aan weg gehecht.
Voor de ontwikkeling van ons project kan hier een conclusie uit worden getrokken dat (al waren niet alle vragen even duidelijk omschreven) het lastig is voor een gemiddelde gebruiker om waarden van hun mobiliteit te benoemen. Bij de visualisatie richting de gebruiker moet er dus rekening mee worden gehouden dat deze mobiliteitsfactoren op een begrijpelijke manier worden gecommuniceerd met de gebruiker.
Hoe ik de communicatie van deze onderdelen heb vertaald, vormgegeven en ontwikkeld, is te lezen in Van Schetsen tot Mid-Fidelity Prototype.